NOC ŚWIĘTOJAŃSKA NAD WISŁOKIEM

W sobotni wieczór 22 czerwca br. w  Tryńczy nad Wisłokiem odbyła się impreza plenerowa pod nazwą „Noc Świętojańska”.

 Noc Świętojańska, zwana też Nocą Kupalną, Kupalnocką lub  Sobótką to święto obchodzone w najkrótszą noc w roku czyli święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości. Obchodzone na terenach zamieszkiwanych przez ludy słowiańskie, bałtyckie, germańskie i celtyckie. Zwyczaje i obrzędy słowiańskie miały zapewnić świętującym zdrowie i urodzaj. W czasie tej magicznej nocy rozpalano ogniska, w których palono zioła. Nie brakowało radosnych zabaw  wróżb i tańców. Dziewczęta puszczały w nurty rzek wianki z zapalonymi świecami. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera, oznaczało to jej szybkie zamążpójście. Jeśli popłynął z nurtem rzeki wróżyło to niezbyt szybkie zamążpójście. W sobotni wieczór teren nad Wisłokiem zapełnił się mieszkańcami  gminy Tryńcza, przybyło wielu  gości  z okolicy, którzy wspólnie z nami świętowali   rozpoczęcie lata. 

    Imprezę  poprzedził  marszem z kijkami „Nordic Walking”, którego uczestnicy wyruszyli ze stadionu „Huragan” w Gniewczynie Trynieckiej o godz. 17.00 i doszli na rozpoczęcie „Nocy Świętojańskiej o godz. 19.00. Uczestników przywitała Młodzieżowa Orkiestra Dęta w Tryńczy. Następnie na scenie zaprezentowały się zespoły z terenu naszej gminy tj.„Śpiewające Zośki”, Jagiellanie, Chłopaki ze Starej Paki ,”Taniec Czarownic” i „Taniec Duszków” - wykonały uczennice ze szkoły podstawowej w Jagielle. Skróconą wersję  obrzędu  nocy świętojańskiej z „Pieśni o Sobótce” Jana Kochanowskiego zaprezentowały  uczennice z Zespołu Szkół w Tryńczy i dopełnił występ  gawędziarki - Bronisławy Bajor z Pigan.

Kulminacyjnym punktem programu był pokaz wicia wianków, taniec dziewczyn przy palącym się ognisku  a wieczorem spływ łodziami i puszczanie wianków na wodę. Gwiazdą wieczoru był zespół „Cygańskie Gitary” , który porwał naszą publiczność do tańca. Efektem finalnym imprezy był pokaz fajerwerków i zabawa przy dźwiękach muzyki prawie do „białego rana”…